Het was me het jaartje wel II
Ik loop een stukje verder achterwaarts terug. Frans Pointl werd begin oktober in zeer besloten kring begraven. Veel poespas had ook niet bij de fijne misantroop gepast, eindelijk voorgoed verlost van de mensheid. Geen dienst, geen muziek, geen bloemen, geen toespraken. Twaalf apostelen telde het gezelschap rond het graf, waaronder wat oud(e) buurtgenoten en vrienden van het eerste uur. (meer…)