1996, Raymond van het Groenewoud – Twee meisjes
Bij elke periode in je bestaan hoort een specifiek levensgevoel. Soms wordt dat gekleurd door wat-we-maar-even-zullen-noemen ‘Zeitgeist’, soms gaat je leven z’n gang zonder zich veel schrik te laten aanjagen door het waanspook van het decennium. Van de vrije geest van de jaren zestig heb ik niet veel gemerkt. Mijn ouders hadden het te druk met werk, ziekte en dood om zich met bloemen in hun haar richting San Francisco te begeven. Toen de groeiende welvaart voor het eerst vastliep en de punkgeneratie zijn veiligheidsspelden wette voor een nieuwe revolutie leerde ik op een provincieschool allerhande wetenswaardigheden over de bloedsomloop van de kikker. (meer…)