Van brievenweger naar Apocalyps
De nieuwe dichtbundel van Geert van Istendael loopt ver uiteen. Het kleine alledaagse leidt stapsgewijs in een redelijk rechte lijn tot het einde der tijden. Het eenzame gedicht vóór de vier cycli van de bundel wijst al de onheilspellende weg: ‘Mijn erf verkilt Het eerste vlies op plassen / Wind trekt aan De wolken scheuren Vlagen / hagel duiken Zwartin tegenlicht (…)’, een sterke constructie van tegelijk losstaande en in elkaar overlopende zinsdelen. (meer…)